. . . . . . . . . . "2023-12-08"^^ . "2023-12-09T05:07:06.048Z"^^ . "false"^^ . "fec9e279d93e094e9565df704d4b2e81" . "255"^^ . "10"^^ . "967138a231b532c340ddc6297771b9f8" . . . . . . . "Der zivile Friedhof und der benachbarte Milit\u00E4rfriedhof, die seit 1850 entlang des Chemin de Popey angelegt sind, spiegeln die Geschichte der Stadt wider. Die Gr\u00E4ber auf den Friedh\u00F6fen erinnern an die Vergangenheit der Einwohner. Einige von ihnen sind aufgrund ihres hohen k\u00FCnstlerischen Wertes als historische Denkm\u00E4ler gesch\u00FCtzt.\nIn Caturiges wurden die Toten, wie \u00FCberall im R\u00F6mischen Reich, au\u00DFerhalb des Ortes an den Stra\u00DFen beigesetzt. Im Mittelalter wurde in der N\u00E4he der einzigen Pfarrkirche der Stadt - Notre-Dame - der \"gro\u00DFe Friedhof\" angelegt. Nur religi\u00F6se Gemeinschaften und die Herzogsfamilie werden dort nicht beerdigt. Eine Totenkapelle wurde 1649 gegr\u00FCndet, um die Gebeine zu sammeln, Platz zu schaffen und Epidemien zu verhindern. Aus Platzmangel und aus hygienischen Gr\u00FCnden wurde der Friedhof jedoch 1813 stillgelegt und weiter nach Osten verlegt\nnach Osten an den Ort \"Les Ch\u00E8nevi\u00E8res\" verlegt. In der alten Einfriedung blieb nur die 1810 erbaute Kapelle der Familie Oudinot erhalten. Ab 1849 zwangen die Arbeiten im Zusammenhang mit der Ankunft der Eisenbahn in der Stadt die Stadtv\u00E4ter jedoch dazu, eine weitere Verlegung des Friedhofs in Betracht zu ziehen.\nIm Jahr 1850 wurde der heutige Friedhof Sainte-Marguerite angelegt, dessen Eingangsportal mit Grabsymbolen (Sanduhren) geschm\u00FCckt ist. 1857 lie\u00DF die Witwe von Marschall Oudinot die Familiengruft auf den neuen Friedhof verlegen. Die Gr\u00E4ber zeigen ein breites Spektrum der Grabskulptur des 19. und 20. Jahrhunderts. Von der neugotischen Kapelle mit Buntglasfenstern bis hin zum romantischen Denkmal, bei dem die Werte des Verstorbenen durch die Verwendung von Allegorien hervorgehoben werden, erinnern diese Gr\u00E4ber an eine Bl\u00FCtezeit in der Geschichte der Stadt Barisienne. Sie trugen die Handschrift von Caveneget oder Auguste Fran\u00E7ois und waren Anlass f\u00FCr Auftr\u00E4ge an K\u00FCnstler, die in der Region bekannt waren.\nAb den ersten Monaten des Jahres 1915 f\u00FChrten die N\u00E4he der Ostfront und die Anwesenheit von sechs Milit\u00E4rkrankenh\u00E4usern\nin der Stadt die Einrichtung eines speziellen Milit\u00E4rfriedhofs erforderlich. Dieser wurde an den zivilen Friedhof angebaut und beherbergte bis zu 5.000 Soldaten. Die wei\u00DFen Kreuze mit einer Metallplatte, die den Verstorbenen identifiziert, sind um ein 1927 von Raymond Poincar\u00E9, dem damaligen Ratspr\u00E4sidenten, eingeweihtes Denkmal angeordnet. Einige Gr\u00E4ber mit unterschiedlichen Formen erinnern an Soldaten, die anderen Religionen angeh\u00F6rten. In Bar-le-Duc gab es auch einen j\u00FCdischen Friedhof, der 1832 in der N\u00E4he der heutigen Rue de Maestricht angelegt wurde."@de . "Install\u00E9s depuis 1850 le long du chemin de Popey, le cimeti\u00E8re civil et son voisin militaire sont le reflet de l\u2019histoire de la ville. Les tombes qu\u2019ils conservent gardent en m\u00E9moire le pass\u00E9 des habitants. Certaines d\u2019entre elles, du fait de leur forte valeur artistique, sont prot\u00E9g\u00E9es au titre des Monuments Historiques.\nA Caturiges, comme partout dans l\u2019Empire romain, les morts \u00E9taient ensevelis \u00E0 l\u2019ext\u00E9rieur du bourg, le long des routes. Au Moyen \u00C2ge, c\u2019est \u00E0 proximit\u00E9 de la seule \u00E9glise paroissiale de la ville \u2013 Notre-Dame \u2013 qu\u2019est cr\u00E9\u00E9 le \u00AB grand cimeti\u00E8re \u00BB. Seules les communaut\u00E9s religieuses et la famille ducale n\u2019y sont pas enterr\u00E9es. Une chapelle des morts est fond\u00E9e en 1649 afin de recueillir les ossements, lib\u00E9rer de la place et \u00E9viter les \u00E9pid\u00E9mies. N\u00E9anmoins, par manque de place et par souci d\u2019hygi\u00E8ne, le cimeti\u00E8re est d\u00E9saffect\u00E9 en 1813 et d\u00E9plac\u00E9 plus \u00E0\nl\u2019Est au lieu-dit \u00AB Les Ch\u00E8nevi\u00E8res \u00BB. Dans l\u2019ancien enclos ne reste que la chapelle de la famille Oudinot, construite en 1810. Mais d\u00E8s 1849, les travaux li\u00E9s \u00E0 l\u2019arriv\u00E9e du chemin de fer dans la cit\u00E9 obligent les \u00E9diles \u00E0 envisager un nouveau d\u00E9placement du cimeti\u00E8re.\nEn 1850 est donc cr\u00E9\u00E9 l\u2019actuel cimeti\u00E8re Sainte-Marguerite dont le portail d\u2019entr\u00E9e est orn\u00E9 de symboles fun\u00E9raires (sabliers). En 1857, la veuve du Mar\u00E9chal Oudinot fait d\u00E9placer le caveau familial dans le nouveau cimeti\u00E8re. Les tombes pr\u00E9sentent un large \u00E9ventail de la sculpture fun\u00E9raire des XIXe et XXe si\u00E8cles. De la chapelle n\u00E9ogothique orn\u00E9e de vitraux au monument romantique o\u00F9 le recours \u00E0 l\u2019all\u00E9gorie met en exergue les valeurs du d\u00E9funt, ces s\u00E9pultures \u00E9voquent une p\u00E9riode florissante de l\u2019histoire de la cit\u00E9 barisienne. Sign\u00E9es Caveneget ou Auguste Fran\u00E7ois, elles sont l\u2019occasion de commandes \u00E0 des artistes reconnus dans le d\u00E9partement.\nD\u00E8s les premiers mois de 1915, la proximit\u00E9 du front de l\u2019Est et la pr\u00E9sence de six h\u00F4pitaux militaires\ndans la ville n\u00E9cessitent la cr\u00E9ation d\u2019un cimeti\u00E8re militaire sp\u00E9cifique. Celui-ci est accol\u00E9 au cimeti\u00E8re civil et accueillera jusqu\u2019\u00E0 cinq mille soldats. Les croix blanches orn\u00E9es d\u2019une plaque m\u00E9tallique identifiant le d\u00E9funt s\u2019organisent autour d\u2019un monument comm\u00E9moratif inaugur\u00E9 en 1927 par Raymond Poincar\u00E9, alors pr\u00E9sident du Conseil. Quelques s\u00E9pultures aux formes diff\u00E9rentes \u00E9voquent les soldats appartenant \u00E0 d\u2019autres religions. Existe \u00E9galement \u00E0 Bar-le-Duc un cimeti\u00E8re juif cr\u00E9\u00E9 en 1832 non loin de l\u2019actuelle rue de Maestricht."@fr . "Located along Popey Road since 1850, the civil cemetery and its military neighbour reflect the history of the town. The tombs they preserve keep the memory of the past of the inhabitants. Some of them, because of their high artistic value, are protected as Historic Monuments.\nIn Caturiges, as everywhere in the Roman Empire, the dead were buried outside the town, along the roads. In the Middle Ages, it is near the only parish church of the town - Notre-Dame - that the \"great cemetery\" was created. Only the religious communities and the ducal family are not buried there. A chapel for the dead was founded in 1649 in order to collect bones, free up space and prevent epidemics. However, due to lack of space and for reasons of hygiene, the cemetery was disused in 1813 and moved to a new location more than a year later\nthe East at the place called \"Les Ch\u00E8nevi\u00E8res\". In the old enclosure only remains the chapel of the Oudinot family, built in 1810. But from 1849, the work related to the arrival of the railway in the city forced the councillors to consider a new move of the cemetery.\nIn 1850, the present Sainte-Marguerite cemetery was created, the entrance gate of which is decorated with funerary symbols (hourglasses). In 1857, the widow of Marshal Oudinot had the family vault moved to the new cemetery. The tombs display a wide range of 19th and 20th century funerary sculpture. From the neo-Gothic chapel decorated with stained glass windows to the Romantic monument where the use of allegory highlights the values of the deceased, these tombs evoke a flourishing period in the history of the Barisian city. Signed Caveneget or Auguste Fran\u00E7ois, they are the occasion for commissions to artists recognized in the department.\nFrom the first months of 1915, the proximity of the Eastern front and the presence of six military hospitals\nin the city require the creation of a specific military cemetery. This is adjacent to the civil cemetery and will house up to five thousand soldiers. The white crosses decorated with a metal plaque identifying the deceased are organized around a commemorative monument inaugurated in 1927 by Raymond Poincar\u00E9, then President of the Council. Some graves with different shapes evoke soldiers belonging to other religions. There is also a Jewish cemetery in Bar-le-Duc, created in 1832 not far from the present Rue de Maestricht."@en . "Istituito dal 1850 lungo la strada Popey, il cimitero civile e il suo vicino militare riflettono la storia della citt\u00E0. Le tombe che conservano custodiscono la memoria del passato degli abitanti. Alcuni di essi, per il loro alto valore artistico, sono protetti come Monumenti storici.\nA Caturiges, come in tutto l'Impero Romano, i morti venivano sepolti fuori dalla citt\u00E0, lungo le strade. Nel Medioevo era vicino all'unica chiesa parrocchiale della citt\u00E0? Notre-Dame? che \u00E8 stato creato il \"grande cimitero\". Solo le comunit\u00E0 religiose e la famiglia ducale non vi furono sepolte. Nel 1649 fu fondata una cappella per i morti per raccogliere le ossa, liberare spazio e prevenire le epidemie. Tuttavia, a causa della mancanza di spazio e di problemi igienici, il cimitero fu dismesso nel 1813 e spostato pi\u00F9 a est nel luogo noto come\na est, in una localit\u00E0 chiamata \"Les Ch\u00E8nevi\u00E8res\". Dell'antico recinto rimane solo la cappella della famiglia Oudinot, costruita nel 1810. Tuttavia, nel 1849, i lavori legati all'arrivo della ferrovia in citt\u00E0 costrinsero i consiglieri comunali a considerare un nuovo spostamento del cimitero.\nNel 1850 fu creato l'attuale cimitero di Sainte-Marguerite, con il cancello d'ingresso decorato con simboli funerari (clessidre). Nel 1857, la vedova del maresciallo Oudinot fece trasferire la tomba di famiglia nel nuovo cimitero. Le tombe presentano un'ampia gamma di sculture funerarie del XIX e XX secolo. Dalla cappella neogotica decorata con vetrate al monumento romantico in cui l'uso dell'allegoria sottolinea i valori del defunto, queste tombe evocano un periodo fiorente della storia della citt\u00E0 di Baris. Firmati da Caveneget o da Auguste Fran\u00E7ois, sono l'occasione per commissioni ad artisti riconosciuti nel dipartimento.\nNei primi mesi del 1915, la vicinanza del Fronte Orientale e la presenza di sei ospedali militari in citt\u00E0\nnella citt\u00E0 ha richiesto la creazione di un cimitero militare specifico. Era adiacente al cimitero civile e ospitava fino a cinquemila soldati. Le croci bianche con una targa metallica che identifica i defunti sono disposte attorno a un monumento inaugurato nel 1927 da Raymond Poincar\u00E9, allora Presidente del Consiglio. Alcune tombe di forma diversa sono dedicate a soldati di altre religioni. Esiste anche un cimitero ebraico a Bar-le-Duc, istituito nel 1832 non lontano dall'attuale rue de Maestricht."@it . "De burgerlijke begraafplaats, die sinds 1850 langs de weg naar Popey ligt, en zijn militaire buurman weerspiegelen de geschiedenis van de stad. De graven die zij bewaren, houden het verleden van de bewoners in herinnering. Sommige daarvan zijn vanwege hun hoge artistieke waarde beschermd als Historisch Monument.\nIn Caturiges, zoals overal in het Romeinse Rijk, werden de doden buiten de stad begraven, langs de wegen. In de middeleeuwen werd het \"grote kerkhof\" aangelegd bij de enige parochiekerk van de stad, Notre-Dame. Alleen de religieuze gemeenschappen en de hertogelijke familie werden er niet begraven. In 1649 werd een dodenkapel opgericht om de beenderen te verzamelen, ruimte vrij te maken en epidemie\u00EBn te voorkomen. Wegens ruimtegebrek en hygi\u00EBnische redenen werd de begraafplaats in 1813 echter niet meer gebruikt en verplaatst naar het oosten, naar de plaats die bekend staat als\nnaar het oosten naar een plaats genaamd \"Les Ch\u00E8nevi\u00E8res\". Van de oude omheining bleef alleen de kapel van de familie Oudinot over, gebouwd in 1810. Maar in 1849 dwongen de werken in verband met de komst van de spoorweg in de stad de gemeenteraadsleden om te overwegen de begraafplaats opnieuw te verplaatsen.\nIn 1850 werd de huidige begraafplaats Sainte-Marguerite aangelegd, met de toegangspoort versierd met grafsymbolen (zandlopers). In 1857 liet de weduwe van maarschalk Oudinot de familiegrafkelder overbrengen naar de nieuwe begraafplaats. De graven tonen een breed scala aan 19e en 20e eeuwse grafsculptuur. Van de neogotische kapel versierd met gebrandschilderde ramen tot het romantische monument waar het gebruik van allegorie\u00EBn de waarden van de overledene benadrukt, roepen deze graven een bloeiperiode in de geschiedenis van de stad Baris op. Getekend Caveneget of Auguste Fran\u00E7ois, werden ze besteld bij kunstenaars die goed bekend stonden in het departement.\nIn de eerste maanden van 1915 betekende de nabijheid van het Oostfront en de aanwezigheid van zes militaire ziekenhuizen in de stad dat..\nin de stad vereiste de aanleg van een specifieke militaire begraafplaats. Deze lag naast de civiele begraafplaats en zou tot vijfduizend soldaten herbergen. De witte kruisen, versierd met een metalen plaatje ter identificatie van de overledenen, staan rond een herdenkingsmonument dat in 1927 werd ingehuldigd door Raymond Poincar\u00E9, de toenmalige voorzitter van de Raad. Enkele graven met verschillende vormen herinneren aan soldaten die tot andere religies behoren. Bar-le-Duc heeft ook een in 1832 aangelegde joodse begraafplaats, niet ver van de huidige Maestrichtstraat."@nl . "Establecido desde 1850 a lo largo de la carretera de Popey, el cementerio civil y su vecino militar reflejan la historia de la ciudad. Las tumbas que conservan guardan en la memoria el pasado de los habitantes. Algunos de ellos, por su alto valor art\u00EDstico, est\u00E1n protegidos como Monumentos Hist\u00F3ricos.\nEn Caturiges, como en todo el Imperio Romano, los muertos eran enterrados fuera de la ciudad, a lo largo de los caminos. En la Edad Media, estaba cerca de la \u00FAnica iglesia parroquial de la ciudad ? Notre-Dame? que se cre\u00F3 el \"gran cementerio\". S\u00F3lo las comunidades religiosas y la familia ducal no fueron enterradas all\u00ED. En 1649 se fund\u00F3 una capilla para los muertos con el fin de recoger los huesos, liberar espacio y prevenir epidemias. Sin embargo, debido a la falta de espacio y a problemas de higiene, el cementerio qued\u00F3 en desuso en 1813 y se traslad\u00F3 m\u00E1s al este, al lugar conocido como\nal este en un lugar llamado \"Les Ch\u00E8nevi\u00E8res\". Lo \u00FAnico que queda en el antiguo recinto es la capilla de la familia Oudinot, construida en 1810. Sin embargo, en 1849, las obras relacionadas con la llegada del ferrocarril a la ciudad obligaron a los concejales a plantearse de nuevo el traslado del cementerio.\nEn 1850 se cre\u00F3 el actual cementerio de Sainte-Marguerite, cuya puerta de entrada est\u00E1 decorada con s\u00EDmbolos funerarios (relojes de arena). En 1857, la viuda del mariscal Oudinot hizo trasladar el pante\u00F3n familiar al nuevo cementerio. Las tumbas muestran una amplia gama de escultura funeraria de los siglos XIX y XX. Desde la capilla neog\u00F3tica decorada con vidrieras hasta el monumento rom\u00E1ntico en el que el uso de la alegor\u00EDa resalta los valores del difunto, estas tumbas evocan un periodo floreciente de la historia de la ciudad de Baris. Firmados por Caveneget o Auguste Fran\u00E7ois, son la ocasi\u00F3n de encargos a artistas reconocidos en el departamento.\nEn los primeros meses de 1915, la proximidad del Frente Oriental y la presencia de seis hospitales militares en la ciudad\nen la ciudad requiri\u00F3 la creaci\u00F3n de un cementerio militar espec\u00EDfico. Estaba adosado al cementerio civil y albergaba hasta cinco mil soldados. Las cruces blancas con una placa met\u00E1lica que identifica a los fallecidos est\u00E1n dispuestas alrededor de un monumento inaugurado en 1927 por Raymond Poincar\u00E9, entonces presidente del Consejo. Algunas tumbas con formas diferentes est\u00E1n dedicadas a soldados de otras religiones. Tambi\u00E9n hay un cementerio jud\u00EDo en Bar-le-Duc, establecido en 1832, no lejos de la actual calle de Maestricht."@es . "LES CIMETI\u00C8RES DE LA VILLE"@fr . "754005873" .